Menig organist zou blij zijn met zoveel publiek op zijn of haar orgelconcert. Meer dan 150 mensen hadden zich op 29 augustus 2017 verzameld voor de finale van het Feike Asma concours.
Dit betekende voor de finalisten een echte concert ervaring. Het publiek luisterde heel aandachtig, de kandidaten hadden zichtbaar hun achterban opgetrommeld. In de sfeervolle entourage van de Feike Asma zaal van Johannus Orgelbouw kreeg de finale haar verdiende hoogtepunt.
De verrichtingen van de organisten waren goed te volgen op het video scherm. De camera was gericht op de manualen en dat zorgde voor een meer intense beleving van de muziek. In zekere zin maakte het de kandidaten ook iets meer kwetsbaar. Meerdere malen was te zien dat finalisten in de 2e helft van hun voordracht de zenuwen de baas moesten blijven. Iets wat zonder camera echt minder zou opvallen.
Het was een echt avondje Hollandse koraalkunst met Zwart, Asma, Mulder en Bonefaas. Waarbij de Fantasie en koraal van Ps. 48 dubbel geprogrammeerd was. Dat was gelijk ook interessant. Niek Haase verraste met een mooie registratie, maar deed er lang over om echt op gang te komen, terwijl Rik Melissant echt heel goed naar Mulder geluisterd had en zowel technisch als muzikaal heel goed voor de dag kwam. Christiaan Mussche nam ons echt mee in zijn voordracht van de Fantasie en fuga over Ps. 100 van Jan Bonefaas, een concertant werk, met beheersde emoties en goede techniek gespeeld. Idelette van den Assem opende de avond met de Fantasie over de Avondzang van Feike Asma, ze begon echt veelbelovend, mooi verzorgd spel maar vergat deze lijn door te zetten. De 2 finalisten die een werk van Jan Zwart programmeerden maakten het zichzelf daardoor niet makkelijk. Zowel de Toccata over Ps. 146 als de Fantasie over Ps. 33 moet je technisch gewoon onder de knie hebben om het muzikale verhaal te vertellen. David Strijbis gaf Zwart zijn eigen touch, maar de toccatine blijft lastig als je zenuwen hebt. Harm Jan van der Sluis bleef overtuigen met zijn versie van Ps. 146.
De jury heeft in haar oordeel duidelijk de muzikaliteit zwaar laten wegen….en terecht. Sommige kandidaten namen ons echt mee met hun muziek. Een soms wat ongrijpbaar aspect in de muziekwereld, maar je wordt gegrepen door iemands spel of je luistert gewoon.
Na de pauze speelde Wybe Kooymans de, technisch hoogstaande, Toccata “Tu es Petra” van Henri Mulet, Everhard Zwart speelde de Toccata Humoresque van Pietro Yon. Bij een avond waar de Hollandse Koraalkunst zo in het middelpunt staat, is een afsluitende samenzang van “Op bergen en in dalen” een waardig slot, verzorgd door Peter Eilander.
Zowel Stichting Vox Humana als Johannus Orgelbouw kunnen terugzien op een goed verlopen 14e editie.