Muzikale handreiking - Februari 2013

Cantilène Nuptiale (Th. Dubois, 1837-1924) - Misschien is het u ook wel eens overkomen. Er werd gevraagd of u tijdens een trouwdienst het orgel wilde bespelen en het bruidspaar had goed nagedacht over de muziekkeuze. Bij het binnenkomen, willen we graag …, als uitleidend orgelspel hadden we gedacht aan dit of dat lied, en tijdens de kollekte (of bij een ander rust moment) graag een mooi orgelwerk. Niet virtuoos, maar juist heel melodisch. We hebben niet een specifieke titel in gedachten.

Bovenstaand verhaal zal ook de Franse organist Dubois bekend zijn geweest, zo stel ik me voor. Het zou zo maar kunnen dat hij speciaal daarvoor deze prachtige Cantilène heeft geschreven. Later is dit werkje gepubliceerd met de toevoeging “Nuptiale”. Vreemd genoeg is deze compositie (samen met elf andere) in Amerika uitgegeven. Eén van de andere elf is de bekende “Toccata in G”.

Dubois was vooral leraar en organist. En ondanks de vele pennenvruchten wordt hij zeker niet gezien als een componist die veel invloed heeft uitgeoefend. Toch gaan we deze maand genieten van één van zijn werken. Geschreven voor een 3-klaviers orgel. Dubois was op het moment dat hij de Cantilène componeerde, organist van “La Madeleine” in Parijs en had zelfs een 4-klaviers instrument tot zijn beschikking.

Op het Récit schrijft hij een Hobo voor. Op het Grand Orgue en het Positif afzonderlijk een zacht 8’ register met ieder een eigen klankkleur. Dit om de klavierwisseling goed te laten doorklinken. Hebt u geen 3-klaviers orgel, dan is het geen enkel probleem om Grand Orgue en Positif op het zelfde klavier te spelen. Vanaf maat 32 vraagt hij om de melodie op het Positif te spelen, gekoppeld aan het Récit. Dit om nog meer kleur aan de melodie te geven. U kunt dit ook oplossen door een extra register aan de uitkomende stem toe te voegen.

Het gebruik van de zwelkast is van grote waarde. Speel de melodie met een groot rubato en u krijgt een hoog-romantische uitvoering, waarvan menig bruidspaar een traan weg zal pinken. En niet alleen het bruidspaar denk ik.

Tot de volgende keer.
André van Vliet